Της ανομίας

Χθες βράδυ κατακρημνίσαμε τον παρθενώνα
και απ’ τα ερείπιά του στήσαμε ένα μπαρ.
Πνιγμένο σε κάπνα και χνώτα αλκοολικά.
Τα λόγια μας κάψανε τη γη
και γέννησαν θάνατο,
σε μικρές δόσεις ευτυχίας.
Κομπάζαμε ύστερα πως πληγωθήκαμε •
πιστοί στις ενοχές και στους πόνους μας,
γιατί ο χρόνος χάθηκε
και τα μνημεία βρήκαν ένα λόγο να υπάρχουν.

Ασυνόδευτο

Στο δωμάτιο η υγρασία ήταν αφόρητη.
Κατέβηκα τι σκάλες για να αράξω στ αμάξι.
Λίγη καλή μουσική, ζεστή μαγκιόρικη ατμόσφαιρα και μοναξιά.
Το κεφάλι μου ήταν ήδη γεμάτο και η δίψα μου απροσδιόριστη.
Νερό και τσιγάρα.
Μουσική και βλέμμα στο χάος, απροσδιόριστο.
Στεγνώνοντας από σκέψεις και για να μην προκαλώ,
άλλαξα δίσκο και γύρισα τη μίζα.
Γυρεύοντας απογοήτευση, δύο νύχτες μετά,
έφτασα στο μπαρ, που κάποτε γούσταρα να πηγαίνω .
Με πήρε λίγα λεπτά να νιώσω εφικτός•
η μπίρα, το σκέτο σκοτσέζικο σε μικρό ποτήρι κι εγώ.
Όταν αργότερα ξερνούσα λίγη πραγματικότητα,
στο δωμάτιο των αγοριών,
σιγουρεύτηκα,
πως όταν βούλιαξα στον καναπέ εκείνο το βράδυ
σε ερωτεύτηκα άλλη μία φορά .

Βόλτα στην πόλη ή Η επιστήμη απέτυχε

Καλογραμμένη η ασχήμια του κόσμου σημαίνει καμπάνες,
σε πύργους που καρφώθηκαν στη γη
ενώ αυτή όλο και βαθαίνει.
Όλη η τρέλα στους δρόμους.
Ο φόβος στα πεζοδρόμια γυρεύει διάβαση,
δεν νοιάζεται .
Στους όποιους τοίχους οχυρώνονται η παράνοια και η διαταραχή.
Η σύγχυση είναι η νέα μόδα.
Στα βενζινάδικα και σε δήθεν κωλομάγαζα
ξοδεύεται η ομορφιά των κοριτσιών,
για ένα φλιτζάνι σκάρτου καφέ και μια βόλτα στο πουθενά .
Τα αγόρια ψηλαφούν ακόμα το σώμα τους
αδυνατώντας να κατανοήσουν την αποτυχία.
Θα βρίσκανε τόσες αλήθειες εκεί.
Τα παιδιά ξυπνάνε κουρασμένα.
Οι μεγάλοι αρνούνται να ξυπνήσουν έτσι κι αλλιώς.
Γελάστε κι ας είναι ψέμα.
Πουλήστε την υπομονή και τα δάκρυά σας,
για να μπορούν τα μαλακισμένα αφεντικά να κλείνουν το μάτι με νόημα μπροστά σε οτιδήποτε ανόητο.
Έχουμε τόσους λόγους να ζούμε πια,
ψυχο λόγους, γλωσσο λόγους
και ένα σωρό άλλους λόγους.
Μα περισσότερο θυμίζουμε καλοδιατηρημένους νεκρούς.

Ο περιπατητής

Ξέχειλος από αισθήματα
ιστορίες ονειρικές και άλλες
νοσηρές
ένιωσε ξάφνου να χωρά όλο τον κόσμο
Μα ο κόσμος δεν τον χωρούσε τώρα

Σ αυτόν τον κόσμο δεν χωρούσε πλέον κανείς

Μπασμένος και άχρωμος
ξεπλυμένος
και στεγνωμένος με κάθε λάθος τρόπο
αυτός ο κόσμος δεν χωρά πλέον κανέναν
Κλειστός
και κλεισμένος πίσω από πόρτες
σε ταυτότητες ορκισμένος
και δοσμένος με δόσεις ηλεκτροσόκ
αυτός ο κόσμος δεν χωρά πλέον κανέναν
Κρυμμένος σε καρτ ποστάλ
σταλμένα από πνιγερούς παραδείσους
χαμένος σε πατρίδες
και σε χαμένες παρτίδες
αυτός ο κόσμος δεν χωρά πλέον κανέναν
Λατρεμένος και μισητός
συνάμα
φοβισμένος και αγέρωχος •
αυτός ο κόσμος

Προχώρησε ένα βήμα…

Σελίδα χωρίς τίτλο

Παίρνω ότι μου δόθηκε
Παίρνω ότι περίσσεψε του χθεσινού μας αύριο
Το ρούχο που φόρεσα με κρυώνει
και είσαι μακριά
Τέλεσα μόλις μια θυσία
που δεν άξιζε
Θύτης και θύμα
Με λέξεις που πληρώνονται
μα δεν πληρώνουν
κυνηγάω τον κόσμο
Το γέλιο σου εξεγείρεται
Δεν έχει ανάγκη συγκατοίκους και κορσέδες
Κρύβεται στα δωμάτια
Σε θέλει να παραφυλάς

Κάδρο

Μια κούφια απεικόνιση
της αυστηρής επιθυμίας για ζωή
διακοσμεί τον ένα και μοναδικό τοίχο
Πίνουμε στο αύριο και αποδεχόμαστε την ήττα μας
Η πληροφορία κατέλυσε τα πάθη
Μα το νέο θεριό δεν υπερβάλει όταν λέει πως σε θέλει εκεί
Ύπνωση και προσταγή
Σημάδια σε πρόσωπο και σώμα, χωρίς αρχή
Ίσως να φταίει που κάποτε δεν υπήρξαμε
Και  τώρα όλα συνδέονται
Οι πόλεις μεγαλώνουν
Ο κόσμος μικραίνει
Ο ήλιος δύει
Το δωμάτιο περιστρέφεται

Είναι η ώρα

Ύπνος βαθύς
Όνειρα έφερε κουρέλια
Κλειδώσανε τα βλέφαρα
Ενδοσκοπεί η όραση
Έως τον απόπατο της κάθε πράξης
Τρεις πράξεις
Καμιά φλυαρία
Πράξη τελευταία
Ξύπνημα

Άτιτλο

Φθινόπωρο
Επαρχία
Τα κύματα σε βρίσκουν στην πόλη
ατενίζοντας το παρόν
(στην καινούρια του έκδοση)
Διάλεξες το μέρος
Σου δώσαν την ώρα
Όλα λάθος
Λάθος μέρος
Λάθος ώρα
Σωστό φιάσκο
Πέφτει η νύχτα
βαριά σαν ξυράφι
Η κάφτρα σου φάρος
Λιμάνι το ποτήρι σου να δέσεις
Τι ξεφτισμένοι κι αν είναι οι κάβοι σου
Η ώρα κοντεύει
Στο ναυπηγείο στήσανε γιορτή
Χέρια που σε λατρέψανε
Αλληλοτρέφεστε ζωή•
και θάνατο

Δεν ξέρω αν έχει πιο κάτω (αλλά νομίζω πως ναι)

Σερβίρω μηνύματα και εικόνες πλαστές
στης ανεξίτηλης μοναξιάς σου τους ναούς θυσία
Σερβίρω θάνατο πρωινό
με γάλα κρύο και αίμα που βράζει
Της εμπιστοσύνη σου άνθρωπος
για τα πάθη σου τα ληγμένα
Της εσωστρέφειάς σου καταδίκη
Σειρά δεν μπαίνει
Καυτηριασμένες απολήξεις
Τα αύριο
Αγκίδες σε νύχια φαγωμένα
Ανακοινώσεις στη γλώσσα των νεκρών
Στα υπόγεια του παζάρι για κωλόχαρτο
σε μια κοινωνία δυσκοίλια
Ένα φλασκί με βότκα που καίει ποτέ δεν ήταν αρκετό
Το μπαρ των ασωμάτων κατέβασε ρολά
Μόνο μην πεις πως μας παράτησα