Η ζωή γύρω

Θάνατος στους υπευθύνους
και στους ανεύθυνους φωτιά
Θάνατος στους άχρηστους
και σε όλους τους χρήσιμους σ’ αυτή τη μαλακία
που λέγεται σύστημα και κοινωνία μαζί
Θάνατος στους εμπρηστές
και σε όσους για την παραμικρή σπίθα δεν είναι ικανοί
Θάνατος στους ανίκανους λοιπόν
και σε όσους είναι ικανοί για όλα
Θάνατος στους ποιητές
και σε όσους τίποτε ποτέ δεν εποίησαν
Στους αλαζόνες
και στους ταπεινούς που παραμέρισαν
Θάνατος στους αφεντάδες
και σ’ αυτούς που δουλικά τους ανέδειξαν
Σίγουρα όχι
Θάνατος στα γκέτο

Φθηνά σχόλια για τον Θάνατο

Κανείς δεν υπήρξε αθώος
Κανείς δεν γεννήθηκε μόνος
Όλοι κάποτε πληρωθήκαμε
Ο ένας ήταν πάντα λίγος, οι πολλοί πρόβλημα
Οι μέρες δεν ήταν ποτέ αρκετές,
οι περισσότερες χάθηκαν
Το καλό αναστάτωνει τη συνήθεια
Παντού πάντα κάποιος πεθαίνει
Το ποτέ δεν υπήρξε,και το πάντα
Ποτέ
Τελικά ξοδευόμαστε
Ο ύπνος δεν μας απασχόλησε σήμερα
Ευχή τον καταντήσαμε
Αντί στεφάνων δακρύστε υπεύθυνα

ένα μικρό και ένα ανεστημένο

μικρό

Κούρασε αυτό το κρύο, ακηδεμόνευτο και σκληρό,
με ρούχα δεν ντύνεται
όσα κι αν καμωθεί σχήματα το σύρμα
Και να, σταματώ τώρα να σκέφτομαι
Γυμνός
Δεν κρυώνω
Κάποιοι υποφέρουν
Είδες, δεν σκέφτομαι

——————————————————————

Στο πειρατικό

Όλα ταξιδεύουν θες δε θες.
Τσακίζονται και γιατρεύονται •
άλλα πεθαίνουν.
Σε περίπτωση που αναίσθητος και δίχως ψυχή
τριγυρνάς ξέχασέ το.
Καλύτερα να μη μιλάμε και πρωτίστως να μη κοιταζόμαστε.
Και τελοσπάντων _ αρκετά.
Διαιώνισε το είδος και κοιμήσου όπως θες,
γαλήνια και εφιαλτικά μαζί.
Θα μείνω με δυο φίλους από μακριά.
Ο ένας θα καπνίζει τα χνώτα του κι ο άλλος θα πίνει την άσφαλτο.
Εγώ το ουίσκι μου. Τα ‘χουμε ξαναπεί.

7.

Είναι κι αυτοί οι επισκέπτες
που δεν σ ΄ αφήνουν να σηκώσεις βλέμμα.
Δεν λέω για τους εκδρομείς
κι αυτούς που πιασαν να κάνουν χιονανθρώπους,
γιατί για ανθρώπους δεν ξέρω…
Αυτοί που μου πατάνε το στήθος μ’ ανησυχούν
και σιγώ σαν παύση.
Έξω το κρύο κόβει τα πόδια,
κάποιοι ασπάζονται ουρανούς
άλλοι τους ικετεύουν.
Στο δεύτερο ουίσκι πνίγεται μια λέξη.
Την πιάνω απ’ τα μαλλιά.
Συνεχίζω να πονάω.
Και να πίνω.

Χρόνος

Με τον χρόνο μόνο ο χρόνος ο ίδιος μπορεί να τα βάλει
ίσως και κάποιες φωνές που αγωνιούν
αντηχώντας στο κενό
Ο χρόνος που δεν τελειώνει
Ο χρόνος που δεν υπήρξε
Είναι κι αυτή η συνήθεια που αποκτάς,
με το χρόνο φυσικά,
να καταστρέφεις τα πάντα
Αλλοιώνεται ο χρόνος, η στιγμή
Αναλλοίωτος εσύ στέκεις
Κοιτάς το ρολόι
Ο χρόνος φεύγει
Εσύ στέκεις
Ο χρόνος φεύγει, δεν προσπερνά
Απλά φεύγει
Περνά από μέσα σου
από τα μάτια σου μπροστά, προς διάφορη κατεύθυνση
κι απ’ τις άκρες των δαχτύλων σου
Εσύ στέκεις
Ευχές, ο χρόνος
Γιατρός, ο χρόνος
Ληστής , πανεπόπτης και μετέωρος, ο χρόνος
Κάνεις να κινηθείς, ο χρόνος φεύγει
Κοιμάσαι, ο χρόνος φεύγει
Δημιούργησες το απόλυτο τέρας
και τώρα θυμάσαι τα παιχνίδια που έπαιζες μικρός
Βλέπεις και η μνήμη μπορεί να τα βάλει με το χρόνο
Μα ζει κάποιος με μνήμες;
Όχι, δεν πρέπει να ξεχνάς
Και πρώτον πως οι μνήμες δημιουργούνται •
όπως τα τέρατα