Δώδεκα και μία ώρες

[στους Mystery Lights, τον Ζελιαναίο, τον Μούτσουνα και τους συνοδοιπόρους]

Μυστήριοι δρόμοι σβήνουν στο άχρωμο σούρουπο
την ώρα αυτή της μετάλλαξης
έως ότου το γόητρο επιστρέψει
σακατεμένες να ταΐσει φιλοδοξίες
Μυστήρια φώτα
Μυστήρια σκιρτήματα
Υποταγμένοι στην ανοησία του αθάνατου
κι όμως τα σύννεφα δεν έχουν αφήσει σπιθαμή ουρανού
ορατή για την ώρα
Μυστήριοι άνθρωποι
Ανήσυχα βήματα, νευρικά
Η φαντασία είναι μια πόρνη
κι εγώ ελεύθερος αδερφός της
και κάποιοι τοίχοι θα μας ακολουθούνε για πάντα
Μυστήρια φώτα
Στα καλά μαγαζιά πάντα καπνίζαμε
Ιδανικά απόβλητοι
των μητροπόλεων του παραλόγου
Μη φοβηθείς
γιατί σε θέλω δίπλα μου
κι όλοι κάνουν τη γύρα τους και τη μπάζα τους
Είμαστε μόνοι
σ’ έναν πληθυντικό που δικάζει
Μυστήριες παρενθέσεις
Το αίμα παραμένει κρύο
Ενέσιμα μπλουζ
Σκοτάδι
Κιγκλιδώματα, τεχνητή ατμόσφαιρα
Μυστήρια φώτα
Μυστήρια τρένα
στα υπόστεγα, πλάι στην εθνική
ακίνητα να φιλιούνται
Άκακα φίδια με ιστορία σαν δηλητήριο
Μυστήριοι δρόμοι απλώνονται στο βάθος της νύχτας
Υπάρχουμε εδώ