Ασάλευτη βροχή

Δυο ειδών αλήτες
σιγομουρμουράν στο κέντρο της πόλης ∙
με τα τσακισμένα δέντρα
και τους τσακισμένους ανθρώπους ∙
τσακισμένους από άγνοια.

Και το κοντέρ να γράφει
Το ταξίμετρο να γράφει
Αυτός ο ταρίφας
είναι πάντοτε λεύτερος ∙
όσους κι αν έχει πάρει στο λαιμό του

Με τα σκυλιά στο κατόπι
Κάπου
Σε κάποιο αδιέξοδο

Με τα παράθυρα ανεβασμένα
Φόβος μέσα σε όνειρο
Όνειρο μακριά από κάθε δόξα
Έρωτας, υποταγή, ελεύθερος
Και όλα να ‘ναι το μόνο που θες

Αψεγάδιαστος
Τσαλακωμένος απ’ το χρόνο
Εσύ

Μίσησε την πόλη
αν σε βοηθά να μην μισείς τον εαυτό σου
Ύστερα
αγάπησέ τα όλα απ’ την ανάποδη

Ξερίζωσε τα λουλούδια
αν χρειαστεί
Κράτα την καρδιά στη θέση της
Οι σπόροι ταξιδεύουν με το ταχυδρομείο
στις μέρες μας

Δεν μπορείς να το αποδείξεις
Πίστεψέ το

έστρωσε κάπως

άστο φίλε, την πάτησα.
κουρασμένος εδώ,
ξεχάστηκα γενικώς.
ούτε καν σου τηλεφώνησα
και μόλις είδα
πως δεν έχω ούτε μια μπίρα

ψάχνομαι

βρήκα ένα λικέρ,
από Βελιγράδι λέει.
το ‘χαν φέρει
κάτι μαθητές από εκδρομή.
το άνοιξα. δουλεύει…
να ένα ποίημα

Ας είμαστε δίκαιοι

[για όλα τα παιδιά που είναι στο δρόμο]

Υπάρχουν μέρη
στα οποία δεν μπορείς να πας ∙
μπορείς μόνο να φύγεις
Δες τα μικρά καφέ,
που ξεφυτρώνουν σε κάθε γωνιά του δρόμου
Απ’ την άλλη,
υπάρχουν μέρη που μπορεί να πας
και δεν ξέρεις πώς θα φύγεις
Πεταμένοι τώρα εδώ, στα επείγοντα,
πίνουμε ρούμι
Η Μ. λαμβάνει κορτιζόνη και ορό ∙
ξέρουμε πως όπου να ‘ναι θα γυρίσουμε σπίτι