Ρωτάς, ρωτάς;

Ρωτάς
αν θέλουμε να μπερδέψουμε τον κόσμο,
αν θέλουμε να ξεμπερδεύουμε με δαύτον
Ρωτάς,
πού είστε;
Λέω, πως απόψε δεν μ’ ενοχλεί το φως,
ούτε και κάποια άλλη αιτία
Έτσι,
σαν να χαϊδεύεται από πέπλα το φεγγάρι απόψε,
κάνει όλη τη δουλειά ∙
κι εγώ συνεχίζω να πίνω το ουίσκι μου
Τα πόδια μου με συντροφεύουν για την ώρα
κι αυτό είναι το μόνο που θέλω να ξέρω
Θα ‘ρθει η ώρα που θα υπάρξουμε ∙
φρόντισε να ρωτάς

(πρώτη απόπειρα σε χαϊκού)

(της πόλης)

ακινησία
άχαρη μάσκα, σκληρή
μεθάς, ραγίζει

μια μύγα πετά
παιδί τρίζει τα δόντια
τα γράφεις όλα

σκυλίσια μάτια
απόγευμα στην πόλη
ο ήλιος πέφτει

με πόνο εμείς
στη ζωή εκβάλλουμε
είπε : έξοδος

όπως συνέβη
ακριβή η ευθύνη
νίκη και ήττα

μυρουδιά νύχτας
καλοκαιρινή φύση
λάμπα του δρόμου

στην άσφαλτο πέφτω αναίσθητος
κοχύλι στην έρημο
θάλασσα ταξιδεύει στον άνεμο

…Είναι ένα καζάνι που βράζει
Μαγικές σφαίρες ταξιδεύουν και χάνονται, διαρκούν όλα τόσο ελάχιστα
Η φωτιά επιμένει…
…Όσες φορές κι αν αθετήσεις μια υπόσχεση
έχε στο νου σου ν’ αφορά μόνο εσένα…
…Θαυμάζεις ένα σπίτι, στο οποίο δεν θα ζήσεις ποτέ
Μπορεί να υπάρχει και μόνο στο μυαλό σου
Είναι ένα όνειρο, το ίδιο ακριβώς