(μικρό απόσπασμα)
«Είναι μια Κυριακή όχι τόσο συννεφιασμένη, όμως πέρα για πέρα άχρωμη. Ο αέρας είναι απ’ αυτούς που σε τρυπάν ύπουλα στα πλευρά, προκαλεί αναστάτωση, τσακίζει τις πρασινάδες και μαζί την ψυχή σου, που δεν ήθελε και πολύ, και είσαι μόλις στο πρώτο τσιγάρο της μέρας. Καθώς τα σύννεφα πυκνώνουν και γκριζάρουν και η βροχή σεβαστικά αρχίζει να σιγοντάρει, ένα βουνό πλησιάζει την πόλη. Ένα αχνό μακρινό φως του χαρίζει μια ανταύγεια ζωής, χρώμα του φθινοπώρου στα τελευταία του, του χαλκού. Μια πόλη πλησιάζει τη μέρα, ένας κόσμος τη γέννηση, μια νύχτα πλησιάζει το άγνωστο, ένα αστέρι το τέλος του. Η βροχή δυναμώνει. Θα λουστούμε στο φως ή στο πετρέλαιο ή και στα δυο.»
Η ¨Σπασμωδία¨ ξεκίνησε να γράφεται με τη μορφή ημερολογίου παράλληλα με την έναρξη της δεύτερης περιόδου των απαγορεύσεων (Νοέμβριος-Δεκέμβριος), λόγω της πανδημίας κατά το έτος 2020. Αυθόρμητα και αναπόφευκτα κύλησαν μέσα του σημειώσεις από την ανάλογη περίοδο που είχε προηγηθεί (Μάρτιος-Μάιος). Ύστερα οι ημερομηνίες χάθηκαν. Έτσι κι αλλιώς ο καθένας βίωσε όλη αυτή την ιστορία στον δικό του χρόνο, γνωρίζοντας μόνο ο ίδιος το κόστος και την προσπάθεια που καλέστηκε να καταβάλλει.
Ολόκληρο το ποίημα εδώ : https://issuu.com/margiabill/docs/_-_-_1
Περνώντας με πορτοκαλί 