Πέντε λεπτά ζωής, τέλη Μαΐου

Μια περίπτωση είναι
ν’ αναγκαστείς να την κάνεις για τα καλά
από τούτο το μέρος, ξαφνικά,
κι ένα υπεύθυνος στο πόδι σου
να υποδύεται τους ρόλους

Πάνω απ’ τα φτωχά μας κεφάλια
εκρήξεις
Ένα δάχτυλο ουίσκι στα 6 ευρώ, τόσο πάει

Πέντε λεπτά ζωής, τέλη Μαΐου ∙
οι φοιτητές συνεχίζουν να ματώνουν, τα περιστέρια να διψούν
Και πόσο αργά να πιεις αυτό το ποτήρι;
Και πόσο χρειάζεται
για να βρεις τη θέση σου σ’ αυτόν τον κόσμο;
Συμπληρώνεις νερό

Στο μπαρ ψάλλονται πάντα τα εγκώμια μιας άλλης μητέρας
Μπορείς να βλέπεις ό,τι θες
ή να θες ό,τι βλέπεις
και τίποτα απ’ τα δύο να μην σε οδηγεί πουθενά

Το ποδοβολητό των ανθρώπων να συνεχίζεται
Το νερό να κυλά στους αρμούς
κι ότι φαινομενικά μας ενώνει να μας κρατά σε απόσταση,
γλιτώνοντάς μας απ’ τα έργα της φύσης,
παραδίδοντάς μας σε κάθε πιθανή δυναστεία

Αναχρονισμοί

Εδώ είμαστε ∙
πληρώνοντας για κάθε συντρίμμι αυτού του κόσμου
Χτίζοντας ξανά και ξανά
για κάθε αφηρημένη ιδέα,
για το χειροπιαστό μικρομέγαλο ψέμα στο έλεος του χρόνου
Και πόσες φορές δεν σκεφτήκαμε τη ζωή μας να τελειώνει ;
Ένα αυτοκίνητο εκρήγνυται,
στο τέλος του δρόμου καθώς το οδηγείς