Μικρό ημερολόγιο, Λευκάδα 08/2022

6
Αυτό το δέντρο, που κρύβει τη θάλασσα
Αυτό το δέντρο, που μου κρύβει τη θάλασσα
Αυτό το δέντρο, που άθελά του μου κρύβει τη θάλασσα
παίρνει μαζί του κι εσένα,
καθώς ανεβαίνεις ή κατεβαίνεις αυτό
το μυστικό μονοπάτι

7
Μαύρο και πράσινο της θάλασσας
Αγκιστρωμένος, μικρός Διόνυσος

8
Στο ακρωτήρι η Σαπφώ χρόνια κοιμάται
Νεαρές γυναίκες, τώρα, χαριεντίζονται
πάνω απ’ το πρωινό, ήρεμο κύμα του κόλπου

–

Η παρέλαση περνά
Ο άνθρωπος κερδίζει πάντα,
βαδίζοντας μόνος στην ήττα του

–

Οι υποχωρήσεις, τα σύννεφα, ο ήλιος,
εικόνες φευγαλέες,
το πράσινο, που κυριαρχεί ξανά,
σε μια άκρη της θάλασσας,
σ ‘ αυτή τη μικρή αγκαλιά από δέντρα
και βράχους
Σαν μύγες παχιές, κτίσματα,
των νέων Θεών μας κατοικίες,
απλώθηκαν στους λόφους
Δειλιάζουν αυτοί και υπομένουν

–

Παθών περιφορά
Τα άγια τοις αγίοις
Σε μια θάλασσα από φως, βυθίζονται
Τας κεφαλάς ημών τω Κυρίω κλίνομεν

Εξαγνίζομαι, μα ύπνο δεν έχω

9
Smile, faithless bastards,
smile, smile, smile

–

Εντός της, μια λίμνη φεγγαρόφωτο

10
Θέλω να στρωθώ και να γράψω ένα ποίημα,
μέρες τώρα

11
Για τους πατεράδες των φίλων μου,
που βουτούσαν κι αυτοί στο αλκοόλ, χτυπημένοι απ’ τη ζωή,
και κείνη τη μάνα,
που στο κονιάκ έπνιγε τις κουρτίνες τ’ απογεύματα
και τη ζωή της κεντούσε στα ρούχα των άλλων,
και κείνη τη βάρκα,
που όταν όλα χάθηκαν, κι ας χάθηκαν ύστερα κι άλλα,
έπλευσε για να πληρώσει, ποια ναύλα, για πού, για ποιον;

Εκείνη τη βάρκα σκεφτόμουν

–

Αν μου φαίνεται ο κόσμος παράξενος, μάταιος,
αποτρόπαιος ή χαζός;
Νομίζω πως πού και πού τα καταφέρνουμε

Advertisement