Απαγγελία: Αθανασία Αγραφιώτη
Ποίηση: Βασίλης Νικολόπουλος
Η ζωή είναι μάχη σε ανισόπεδο κόμβο
Σταματά ή και δανείζεται ρόδες,
τρέχει για την επόμενη πόλη
σαν κάθε ένα απ’ τα μικρά σύννεφα
Γονατίζω εμπρός στην Αμερική του Γκίνσπεργκ
Το γόνατό μου δεν κάνει κρακ
Η ξεκαρφωμένη σανίδα στον προθάλαμο δεν κάνει κρακ
Ο πόλεμος θερίζει τις πιθανότητες μιας μέρας
άξιας να ιστορηθεί
Η πεταλούδα απόψε δεν κάθεται στον ώμο μου, ούτε και πουθενά
Χορεύει ολοπράσινη πάνω απ’ το τοπίο, στα μάτια μου μπροστά
Θέλει να πει, μην ανησυχείς, η ζωή έχει πλάκα ∙
μαύρες γάτες, ελεήμονες Θεούς, σφυρίγματα τη νύχτα
[Πάντα συμβαίνει μια μάχη,
κι αν είναι να τσακιστείς
καλύτερα κάνε το χορεύοντας]
Περνώντας με πορτοκαλί 